Η «Αδελφότητα Λυκόρραχης Κόνιτσας» στην Αθήνα ιδρύθηκε το έτος 1978 από χωριανούς που κατοικούσαν στο λεκανοπέδιο Aττικής, εμπνευσμένους από πατριωτικά και νοσταλγικά αισθήματα για το χωριό μας. Ήταν τότε, λίγα χρόνια μετά τη μεταπολίτευση, που οι Έλληνες προσπαθούν να ανακτήσουν ό,τι στερήθηκαν. Συσπειρώνονται σε σωματεία, συλλόγους και Αδελφότητες. Έτσι, ιδρύεται ο πρώτος φορέας του χωριού σε συλλογικό επίπεδο.
Το πνεύμα αγάπης κι αλληλεγγύης της εποχής είναι διάχυτο στους ιδρυτικούς σκοπούς της Αδελφότητας: «Η πνευματική και πολιτιστική ανάπτυξη των μελών της. Η επιδίωξη επιτυχίας κοινωνικής αλληλεγγύης ανάμεσα στα μέλη με την ανάπτυξη φιλικών σχέσεων και δεσμών μεταξύ τους. Η συνδρομή και η περίθαλψη με κάθε τρόπο αυτών που έρχονται από την ιδιαίτερη πατρίδα. Η μέριμνα για την πρόοδο και πολιτισμό του χωριού Λυκόρραχη. Η Προσπάθεια και βοήθεια για την πνευματική και κοινωνική ανύψωση της νεολαίας του χωριού μας. Η ηθική και υλική συμπαράσταση σε κάθε μέλος που έχει ανάγκη. Η εκτέλεση κοινωφελών και πολιτιστικών έργων στην ιδιαίτερη πατρίδα το χωριό μας. Η καλλιέργεια σχέσεων με άλλα σωματεία που επιδιώκουν τους ίδιους σκοπούς. Η συγκέντρωση και διατήρηση λαογραφικών στοιχείων σχετικά με τα ήθη, τα έθιμα και τις λαϊκές εκδηλώσεις της ιδιαίτερης πατρίδας. Η συμμετοχή της αδελφότητας και των μελών της σε προβλήματα κοινού ζωτικού και γενικότερου εθνικού και κοινωνικού ενδιαφέροντος.»
Ως σύμβολο της αδελφότητας επιλέχθηκε η κεντρική εκκλησία και το δένδρο της (δρύς), που χρησίμευε ως το φυσικό καμπαναριό του χωριού στον παλαιό οικισμό της Λυκόρραχης. Η προσπάθεια να διατηρήσουμε την καταγωγή μας, αλλά και το χωριό μας αλησμόνητα, άρχισε μόλις λίγα χρόνια μετά την μεταφορά του οικισμού στη νέα θέση. Η ονομασία της Αδελφότητας στην Αθήνα, ως αδελφότητα Λυκορραχιτών, αποδεικνύει την επιθυμία διατήρησης του ονόματος ως συνδετήριου κρίκου με το παρελθόν. Μια επιλογή που σήμερα επαληθεύεται με τον καλύτερο τρόπο, αφού όλο και περισσότεροι καταφεύγουν στην ονομασία «Λυκόρραχη» όταν αναφέρονται στο χωριό μας και την ιστορία του.
Το έργο της Αδελφότητας ήταν ποικίλο. Από τα πρώτα μελήματά της ήταν να βοηθήσει κυρίως στην επανένταξη των πολιτικών προσφύγων στην πατρίδα, αφού η σύσταση της Αδελφότητας συμπίπτει χρονικά με τον επαναπατρισμό μεγάλου αριθμού πολιτικών προσφύγων. Προσπάθησε με διαβήματα και παραστάσεις στην πολιτεία να αναδείξει το στεγαστικό πρόβλημά τους, με την επέκταση του πολεοδομικού σχεδίου του χωριού, ώστε οι επαναπατριζόμενοι ν’αποκτήσουν το δικό τους σπίτι στον τόπο της καταγωγής τους, στο χωριό που τόσο λαχτάρησαν στην προσφυγιά τους. Ένα θέμα που ακόμα, ύστερα από τριάντα χρόνια, είναι υπαρκτό. Η Αδελφότητα, συνεργαζόμενη πάντα με τις πρώην κοινοτικές αρχές, προσπάθησε να αναδείξει τα προβλήματα του χωριού με υπομνήματα προς τους εκάστοτε αρμοδίους. Οι ενέργειές της τα πρώτα χρόνια αφορούσαν τις υποδομές της εγκατάστασης του οικισμού στη νέα θέση: ‘Υδρευση, τηλεφωνία, ανέγερση της κεντρικής εκκλησίας του χωριού και του σχολείου. Οργάνωσε επίσης εκδηλώσεις με σκοπό να διατηρηθούν οι επαφές των χωριανών στην Αθήνα και να δραστηριοποιηθούν στους σκοπούς του καταστατικού. Συμπαραστάθηκε, στο μέτρο των δυνατοτήτων της, στους κατά καιρούς δοκιμαζόμενους (δεινοπαθούντες) χωριανούς. Εκπροσώπησε επάξια το χωριό μας στα πατριωτικά συλλογικά όργανα.
Τιμητικά αναφέρουμε τα ονόματα των ιδρυτικών μελών της Αδελφότητας, με τη σειρά που αναγράφονται στα καταστατικό: Κων/νος Φασούλης του Αριστοτέλη, Θωμάς Σδούκος του Παναγιώτη, Χρυσάνθη Κολωνιάρη του Ηλία, Ηλίας Κολωνιάρης του Μιλτιάδη, Νίκος Νούτσος του Ιωάννη, Απόστολος Καρανίκας του Γεωργίου, Φώνη Καρανίκα του Αποστόλη, Νίκος Σδούκος του Χρήστου, Κώστας Σδούκος του Χρήστου, Ειρήνη Σδούκου του Νικολάου, Αχιλλέας Παππάς του Γεωργίου, Κων/νος Τσίος του Επαμεινώνδα, Γεώργιος Παππάς του Μιχαήλ, Δημήτρης Σδούκος του Αχιλλέα, Θεοδώρα Σδούκου του Αχιλλέα, Ευδοκία Φασούλη του Βασιλείου, Αχιλλέας Σδούκος του Χαραλάμπους, Κων/να Σδούκου του Αχιλλέα, Χρυσαυγή Καρανίκα του Κων/νου, Ελευθερία Κατσούλα του Γεωργίου, Νίκος Νούτσος του Πέτρου, Παναγιώτης Φασούλης του Χαραλάμπους, Μιχαήλ Σδούκος του Γεωργίου.
Τα μέχρι τώρα Διοικητικά Συμβούλια ήταν πρόσωπα διαλεχτά και τους αξίζουν εύσημα και έπαινοι, γιατί όλοι τους, άλλοι περισσότερο κι άλλοι λιγότερο, αλλά πάντοτε με γνώμονα την αγάπη τους για το χωριό μας, κατέβαλαν κάθε δυνατή προσπάθεια να κρατήσουν άσβεστους τους δεσμούς των Λυκορραχιτών της Αθήνας με το χωριό της καταγωγής. Αναφέρουμε τους μέχρι σήμερα διατελέσαντες Προέδρους των Δ.Σ.: Από τη σύσταση (1978) μέχρι το έτος 1991, ο αείμνηστος Θεοφάνης Φασούλης του Αθανασίου. Από έτος 1992 μέχρι το έτος 2003, ο Δημήτριος Σδούκος του Παύλου, από έτος 2004 μέχρι το έτος 2007, ο Νικόλαος Φασούλης του Βασιλείου, από το έτος 2008 έως το έτος 2011 ο Σωτήριος Σδούκος του Βασιλείου, κατά το έτος 2012 ο Παναγιώτης Καρκάνης του Νικολάου, κατά το έτος 2013 η Μαρία Ηλιοδρομίτη του Ιωάννη, κατά το έτος 2014 η Βασιλική συζ. Γ. Σδούκου, το γένος Νικολάου Καρανίκα, και από το 2015 ο Βασίλης Π. Σδούκος.
Η Αδελφότητα Λυκορραχιτών στην Αθήνα, μέσα από το σύντομο ιστορικό της, κάνει ειδική αναφορά στους κυρίως συντελεστές της ύπαρξης του χωριού μας μέχρι σήμερα, που είναι δεν άλλοι από τους μονίμους κατοίκους, οι οποίοι, ακλόνητα δεμένοι με το χρόνο, συνεχίζουν να ζουν στο χωριό μας. Είναι αυτοί που συνδέουν άμεσα το παρόν με το παρελθόν και το μέλλον. Γι’ αυτό στηρίζουμε κάθε προσπάθεια προς την κατεύθυνση της αναβάθμισης του χωριού. Στόχοι μας είναι η βελτίωση της ποιότητας ζωής των κατοίκων, η ανάδειξη της παράδοσης, της αισθητικής του χωριού, και της προστασίαs του περιβάλλοντος. Σήμερα επιβάλλεται περισσότερο από κάθε άλλη φορά να συσπειρωθούν οι απόδημοι χωριανοί και βοηθήσουν στους παραπάνω στόχους.