Τα ιστορικά γεγονότα της περιοχής είναι άμεσα κι αναπόσπαστα συνδεδεμένα με τον ευρύτερο χώρο. Έτσι, η διαδρομή προς την παλιά Λυκόρραχη και προς την κορυφογραμμή Πέτρα Μούκα – Άνω Αρένες και Κάτω Αρένες προσφέρεται για μελετητές της σύγχρονης ιστορίας, φυσιολάτρεις και ορειβάτες. Ο ερειπωμένος παλιός οικισμός της Λυκόρραχης, χτισμένος ανάμεσα σε δύο ρέματα, συγκαταλέγεται πλέον στα χωριά «φαντάσματα» και συναρπάζει τον επισκέπτη, με τα εγκαταλελειμμένα πέτρινα σπίτια του ενσωματωμένα πια στο φυσικό τοπίο με τρόπο αισθητικά μοναδικό (http://www.cyberotsarka.gr).
Ξεχωρίζουν τα διατηρημένα παραδοσιακά κτίσματα της Κεντρικής Εκκλησίας των Αγίων Ταξιαρχών (1929), με αγιογράφηση της δεκαετίας του ’50 και από το Χιονιαδίτη Θωμά Χρήστου, της Εκκλησίας της Αγίας Παρασκευής (1945), της Εκκλησίας του Αγίου Δημητρίου (1920).
Στον παλιό οικισμό της Λυκόρραχης έχει ανακαινισθεί και συντηρηθεί το κτίσμα του παραδοσιακού νερόμυλου, το οποίο από το έτος 1994 έχει κηρυχθεί διατηρητέο μνημείο (ΦΕΚ 703/Β/19-9-1994). Ο νερόμυλος αποτελεί σημαντικό έργο της λαϊκής αρχιτεκτονικής και της προβιομηχανικής εποχής. Οι καρποί των χωραφιών έπεφταν στην καρούτα (σκάφη), και στη συνέχεια, με τη βοήθεια του ξύλινου αδραχτιού, στην τρύπα του κέντρου της μυλόπετρας, η οποία στριφογυρίζοντας τους σύνθλιβε. Έτσι, έβγαινε από τη μικρή χοάνη το ζεστό αλεύρι, αφράτο, έτοιμο για το τσουβάλισμα και το φόρτωμα. Ήταν ο ιδρώτας και οι κόποι κάθε οικογένειας, αφού πρωταρχικός στόχος ήταν η εξασφάλιση του ψωμιού της χρονιάς. Ήταν τότε, μέχρι το τέλος της δεκαετίας του ’60, που τα χωράφια καλλιεργούνταν μέχρι τα “ριζά” των κακοτράχηλων βουνών, κι οι μύλος δούλευε μερόνυχτα.
Η αγροτική ζωή έχει τις καταβολές στην αρχαιότητα, όπως αποδείχθηκε όταν στο νέο οικισμό, κατά την εκτέλεση χωματουργικών εργασιών για την ανέγερση του κτηρίου του Δημοτικού Σχολείου, βρέθηκαν πήλινα αγγεία με απανθρακωμένους καρπούς, τα οποία χρονολογούνται περίπου το 150 με 250 μ.Χ.. Τη μαρτυρία ότι στον χώρο υπήρχε γεωργοκτηνοτροφικός οικισμός, ο οποίος πρέπει να συνδέεται με την παραπλήσια διέλευση της Εγνατίας οδού της ίδιας εποχής, συμπληρώνουν τα ευρήματα πήλινου δικτύου ύδρευσης και ίχνη πυράς. Επίσης στο κέντρο του νέου οικισμού, το έτος 1974, κατά τη θεμελίωση της κεντρικής εκκλησίας των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης, ανακαλύφθηκαν και εξερευνήθηκαν από την Αρχαιολογική Υπηρεσία Ρωμαϊκοί κεραμοσκεπείς τάφοι. Περιείχαν νομίσματα, γυάλινα και μεταλλικά κτερίσματα και γεωργικά εργαλεία. Στον εν λόγω ναό αξίζει κάθε επισκέπτης να θαυμάσει το επιζωγραφισμένο ξυλόγλυπτο τέμπλο, έργο του Τουρνοβίτη Χαράλαμπου Σκαλιστή.